Als we wakker worden vanochtend, staan de Elks gewoon om onze camper heen te grazen. Hoe bijzonder?! We krijgen er geen genoeg van, zulke grote beesten en zo rustig overal staan zonder zich ook maar ergens wat van aan te trekken.

Helaas is er ook iets minder leuk nieuws… Rob komt erachter dat onze externe harde schijf gecrasht is. Deze gebruiken we als back up voor onze foto’s en om alles van deze reis op te ordenen. We proberen die dag op diverse manieren de schijf weer aan te praat te krijgen of gegevens te downloaden ervan, maar niets helpt. Flink balen! Als het goed is zijn we geen foto’s kwijt, want die hebben we allemaal nog op andere media staan, maar we hopen wel dat we in Nederland de schijf weer aan de praat kunnen krijgen.

Het genieten van de Elks en het gedoe rondom de harde schijf zorgt er gezamenlijk voor dat we niet echt op tijd vertrekken van de camping. Gelukkig zijn we vlakbij Redwood maar het is toch al 12 uur als we het Visitor Center binnenlopen. We zoeken een mooie magneet en pin uit en Lizzy vind een geweldig souvenir voor zichzelf; namelijk kartonnen blokken met prachtige illustraties van een Redwood boom en allerlei dieren erop. Die mag natuurlijk ook mee! Bij Lassen Volcanic heeft Eline voor Lizzy een boekje uitgezocht waarin allerlei informatie staat over de Nationale Parken en waarin je een soort postzegels kunt plakken. Maar laten wij nou eigenwijze Hollanders zijn en Lizzy vind stempelen veel leuker, dus wij zetten stempels in het boekje die je in vrijwel elk Visitor Center kunt vinden. Nadat de stempels gezet zijn en de souvenirs betaald, worden we blij verrast als we zien dat we via een achteruitgang zo naar de oceaan toe kunnen lopen. Lizzy vindt het even spannend, maar is al snel schelpen aan het zoeken en met zand aan het spelen. Eline maakt de nodige foto’s en spot zelfs 2 zeeleeuwen in het water. De rollende golven blijven boeien, maar we zijn hier natuurlijk eigenlijk voor die mega bomen. Na enige tijd zoeken we daarom de RV weer op en gaan op weg naar de Newton B Drury Scenic Parkway, een 14 kilometer lange route waarbij je als het ware door een tunnel van Redwood bomen rijdt.

Eline heeft een wandeling uitgezocht die we vanaf deze route kunnen starten, namelijk de Cathedral Trees Trail.  In Redwood is niet bij alle wandelroutes de mogelijkheid te parkeren met een RV. Bij deze route is wel beperkte parkeergelegenheid (gelukkig reizen we in een rustige periode) en hij staat beschreven als een korte, relatief makkelijke wandeling die erg leuk voor kinderen is. Letterlijk staat er op de website ‘A great trail for children because of its gentle grade and many trailside herbs and berries’ ahum… daar komen we later nog even op terug.

We kunnen het begin van de wandelroute niet goed vinden, maar Rob ziet wel allemaal bordjes langs de kant van de weg en denkt dat de grootste boom van Redwood daar ook in de buurt is. We vinden een parkeerplek iets verderop langs de kant van de weg en Rob gaat even alleen op onderzoek uit, Lizzy is namelijk net in slaap gevallen. Het is een korte wandeling naar de Big Tree en vanaf daar kunnen aan de wandeling beginnen. Lizzy is inmiddels al wakker geworden omdat we stil staan, dus zodra Rob terug is eten we een broodje en gaan daarna samen op pad. We zien heel wat kustmammoetbomen en wat voel je je dan klein. We zijn jaren geleden met z’n tweetjes naar Sequoia geweest, maar het gevoel daar was heel anders. Redwood voelt veel meer als een bos, het is heel dichtbegroeid, overal varens en klavertjes tussen die enorme bomen. De bomen in Redwood zijn minder dik, maar juist hoger. We zien de meest prachtige natuurverschijnselen: op omgevallen bomen groeien weer nieuwe bomen, gekke wortels, een boom die lijkt te zweven en aan een andere boom hangt… teveel om op te noemen. De route is verre van makkelijk! Er is redelijk wat hoogteverschil en de natte ondergrond met gladde, grote boomwortels maakt dat je verrekte goed op moet letten. Hoe deze route makkelijke en kindvriendelijk genoemd kan worden, snappen wij niet helemaal. Lizzy zit in ieder geval na een poosje zelf lopen al snel veilig in de Tula. Wij dwalen zo diep het bos in, dat vooral Rob zich meerdere keren afvraagt of we ons nog wel op de juiste route bevinden. Eline denkt van wel en bovendien zijn we al zover gekomen, dat terugkeren minstens net zo veel tijd kost als de Parkway weer opzoeken. We komen nauwelijks andere wandelaars tegen, maar een wat ouder stel ons tegemoet komt, vragen we toch even of zij weten op welke trail we ons bevinden. We zijn beide best een beetje opgelucht als zij bevestigen dat dit nog steeds de Cathedral Trees Trail is. We hebben nog een leuk gesprekje over waar we vandaan komen en hoelang we in de VS blijven. Het stel is ooit in Delft geweest en wat het meeste is bij gebleven is de lekkere Nederlandse kaas, die maken ze hier niet zegt de man. Nee, haha dat was ons ook al opgevallen. Nadat de man ons nog wat over het vervolg van de route verteld heeft en ons op het hart drukt vooral af toe stil te blijven staan, naar boven te kijken en te genieten, vervolgen we onze weg. Het is nog een flink stuk tot het einde, maar met nieuwe frisse moed houden we flink de pas erin. De man gaf aan dat wij nog een paar kilometer langs de Parkway moeten lopen om weer bij onze RV terug te komen. We zien dat we ook de optie hebben om via de Foothill Trail terug te komen bij de Big Tree. Eenmaal daar besluiten we dat nog een niet de bekende route naar de RV te nemen, maar een tip van eerder te volgen voor een route waar een boom ligt die eerder dit jaar is omgevallen. Als het goed is… lopen we dan ook de juiste kant op. Geen verkeerde keuze, want de boom is behoorlijk indrukwekkend. Wel hebben we het gevoel dat we weer lang onderweg zijn… als we uiteindelijk op de gok een afslag nemen naar de Parkway komen we slecht enkele meters bij onze RV vandaan uit het bos. Pfew gelukkig, mazzeltje!

Het is na half 5 dus we maken verder geen stops meer, maar gaan op weg naar de camping die ongeveer een uurtje verderop is. Het was al met al een lange dag en we besluiten onderweg even snel wat te eten. Eline heeft al een poosje zin in Taco Bell dus daar gaan we in Crescent City naar toe. Het eten valt een beetje tegen, maar we hebben wel onze buikjes vol. Rond 19 uur zijn we geïnstalleerd op de camping en kan Lizzy nog even lekker in bad. We blijven hier 2 nachten, even bijkomen en een dagje rustig aan. Morgenvroeg wel gelijk op pad, hopelijk kunnen we een nieuwe harde schijf scoren bij de Walmart. Daarna moet dan helaas wel veel uitzoekwerk van de foto’s weer opnieuw 😦 .