Gisteravond bleek dat Rob vandaag een flink eind wilde rijden richting de kust en Redwood National Park. De temperatuur gaat flink dalen in het gebied waar we nu zitten en het leek Rob daarom een goed idee om naar de warmte door te reizen en wat snelheid in de reisplanning te maken.
Eline snapte er alleen helemaal niets van… eh we zijn toch vlakbij Lassen Volcanic National Park? Gaan we daar dan helemaal niet naar toe? Dat is toch onderdeel van de reis? Sightseeing?! O jaaa, Rob zat zo in de reisplanning en het aantal dagen per locatie dat hij een beetje vergat dat we onderweg niet alleen willen rijden, maar ook willen genieten van de omgeving haha.

In de camper ligt gelukkig het KOA (Kampgrounds Of America) boek waarin we een camping vlak na Lassen gevonden hebben. Deze heeft Rob snel voor bij de receptie (want wifi haha) voor 2 nachten geboekt. Heerlijk even rust na een paar reisdagen.
Om veilig op onze slaapplaats in Shingletown te komen aan het einde van de dag moeten we nog wel even tanken. Bij het binnenrijden van Lassen National Forest zag Rob de tekst: next gas 68 miles… euh dat gaan we niet redden met onze route. Dat betekent vandaag iets eerder weg en een half uur terugrijden, op naar Chester!

Tijdens het tanken maken we een praatje met de man uit de auto naast ons. Het is een local die ons hoort praten, vraagt waar we vandaag komen en vervolgens wat leuke weetjes over de omgeving vertelt. Als hij wegrijdt, stopt hij naast Eline om nog de tip te geven van een koffiezaak een stukje verderop, volledig in Nederlandse stijl en te herkennen aan al het oranje. Dat willen we natuurlijk niet missen en goede koffie is helemaal fijn! Het zaakje is snel gevonden, we raken gelijk aan de praat met de eigenaren en mogen de erwtensoep proeven die voor de lunch gemaakt is. Helaas hebben we geen tijd om te blijven zitten, we moeten echt op pad gaan naar Lassen. Maar we nemen koffie en heerlijke broodjes mee voor onderweg, een leuke ervaring rijker! Zo super deze tips en gesprekken met mensen onderweg.

We rijden weer terug, langs onze camping, bye tot nooit weer ziens haha en door naar Lassen Volcanic National Park wat gelukkig maar een klein stukje is vanaf daar. Bij de ingang krijgen we te horen dat het gratis is vandaag, eh ok, dat is tof! Al 2 nationale parken bezocht en nog geen entree betaald. We krijgen een parkkrantje en plattegrond en mogen zo doorrijden. De eerste stop is het Visitor Center waar we wat gave souvenirs scoren en Lizzy zich vermaakt met een kaart van het park waar ze op knopjes kan drukken om lichtjes te laten branden.

Het park verrast gelijk, de meest prachtige vergezichten op het berglandschap en een slingerweg langs de bergen omhoog. Het duurt niet lang voor de eerste stoomwolk van een fumarole zien. Wat we ook zien en best veel ook… sneeuw! Eline heeft een relatief korte wandeling uitgezocht waarbij we geisers van dichtbij kunnen zien. Het is behoorlijk druk bij het begin van de wandeling, maar gelukkig vinden we een parkeerplaats een stukje verderop bij een meertje en de toiletten. En wat gebeurde er toen we bijna op de parkeerplaats waren? Het ging sneeuwen! Liepen we de afgelopen dagen nog op slippers, nu zoeken we onze warmste kleding en handschoenen op. Lizzy gaat in de Tula en we gaan op pad. Het blijft zachtjes sneeuwen en Lizzy is moe, ze vind er niets aan helaas. Gelukkig mag ze papa’s muts op en na een poosje valt ze heerlijk in slaap op Rob zijn rug. Precies wat ze nodig had. Wij wandelen rustig verder en genieten van het uitzicht. Het eerste deel van de wandeling is een makkie, beetje omhoog over een deels geasfalteerd pad. Als we stoom beginnen te zien, wordt het pittig, een flinke daling met erg oneffen terrein, goed opletten dus. De geur van zwavel wordt al snel sterker en we zien flink wat fumarolen van dichtbij. Verder genieten we onder andere van borrelende modderpoeltjes en een beekje stromend zwavelwater. Lizzy is inmiddels wakker geworden en vindt alles ook heerlijk interessant. Ze kijkt alle kanten op, we krijgen er zelfs opmerkingen over van de mensen die achter ons lopen. Na het steile stukje terug omhoog, is het daarom nu driedubbel genieten van de wandeling en het uitzicht. We hoeven vrijwel alleen maar naar beneden te wandelen en af en toe komt er ook nog een eekhoorn voorbij. Als Eline nog een paar foto’s van het meer (Lake Helen) maakt op weg naar de camper, roept Lizzy ‘mama, kom je nog?’ En ze ligt daarna helemaal in een deuk. Geweldig, heerlijk kind!

Het is al bijna vier uur als we weer in de camper stappen. Even weer warm worden brrrr! Lizzy heeft wel zin aan een broodje, buiten zijn maakt hongerig! Daarna is het de hoogste tijd om weer verder te rijden. We maken nog een paar korte stops om van het uitzicht te genieten, maar we proberen ook een beetje door te rijden zodat we voor het donker op de camping zijn.

De camping ziet er supergoed uit en omdat we een paar minuten voor sluitingstijd bij het kantoor zijn, lukt het ook nog om daar in te checken. Het is erg rustig en er zijn veel plekken vrij. Rob vergist zich en gaat niet over de weg, maar via een andere camperplek naar onze plek. Dat is een vrij krappe draai en op een gegeven moment zitten we heel even vast onder een dikke boomtak… OEPS! Gelukkig loopt het met een sisser af en zitten we even later heerlijk comfortabel geïnstalleerd in de camper. Wel met de verwarming aan, want het is hier kouhouuud!