Rob begint de dag met de rondje hardlopen en heeft op weg terug naar de camping gelijk weer verse croissants gehaald voor het ontbijt, topper!
Iets na 10en rijden we de camping af, dahaaag fijn plekje en gaan we op weg naar het tankstation. Omdat de Shell een stukje goedkoper is dan de Chevron gelijk naast de camping, rijden we hier naartoe. We tanken bijna 25 gallon (ongeveer 94 liter) voor $125,-, zo dan kunnen we weer eventjes vooruit.

Daarna is het tijd voor het korte ritje naar het Visitor Center van Mono Basin Scenic Area. We pakken onze rugzak in, Lizzy gaat bij papa in de Tula en zo beginnen we aan de wandeling. Het pad is goed te doen, eerst zanderig en daarna vooral rotsachtig. De heenreis is het naar beneden, dus dat is het makkelijke deel. En bovendien is het uitzicht op Mono Lake geweldig. In het meer zijn vele Tufa torens te zien (kalktufsteenformaties), ze worden ook wel de zoutpilaren genoemd. Mono Lake is ongeveer 2,5 keer zo zout als de zee en op de Tufa’s dicht bij het water zie je de zoutkristallen dus ook echt liggen. Tijdens de wandeling komen we Icebox Tufa tegen, een Tufa die volledig op het droge ligt waar het zout niet op te zien is, het lijkt gewoon een rots. Hij doet zijn naam eer aan, want binnenin is het heerlijk koel terwijl de temperatuur behoorlijk aan het oplopen is.
Hoewel het meer steeds vlakbij lijkt, duurt het lang voordat je echt dichtbij komt. Uiteindelijk loop je het laatste stuk over een houten boardwalk en dat is ook wel zo’n beetje hoe dicht je op dit punt bij het meer kunt komen. De grond is erg drassig buiten het houten pad en in elk poeltje zitten honderden vliegjes. Helaas voor Lizzy, niet echt geschikt water om even mee te spelen. Gelukkig vermaakt ze zich ook met rondrennen en kijken naar de vogels en vliegjes. We genieten een poos van het uitzicht, maken (teveel) foto’s en eten lunch op een bankje.

Dan is het toch echt de hoogste tijd om aan de klim naar boven te beginnen, onder protest gaat Lizzy weer in de Tula en off we go. En pffff dat valt nog niet mee! Vooral Eline vind het af en toe iets minder leuk, het hoogteverschil, de hitte, het is een pittige klim terug naar boven. We zijn onderweg totaal ook maar 4 mensen tegen gekomen. Iedereen lijkt boven te blijven in het Visitor Center, die weten echt niet wat ze missen want beneden is het prachtig! Wij gaan ook nog even naar het in het Visitor Center, maar dan om af te koelen en wat souvenirs te shoppen. Het is al na één uur als we op weg gaan naar Lake Tahoe, wat nog zeker 2,5 tot 3 uur rijden is met de camper.

Het is een prima rit door mooie omgeving, maar we zijn wel allemaal moe. De buitenlucht en de wandeling in de warmte slaat ongenadig toe… dufheid to the max. Voor Lizzy geen enkel probleem, die gaat lekker even tukken. Eline probeert wakker te blijven om Rob te ondersteunen bij het rijden, maar ook die gaat voor de bijl en doet een kort dutje. Zelfs Rob moet eraan geloven, Rob!? Jawel, ook Rob slaapt en achter het stuur nog wel. Als we zo’n 10 minuten stil staan bij wegwerkzaamheden doet Rob een powernap van 2 of 3 minuten. Raar, maar waar, hij is zo’n persoon die dit kan; superkort slapen en zich daarna als herboren voelen.

Na een rit van enkele uurtjes komen we in de drukte van Lake Tahoe terecht, een bizar contrast met de natuur waar we uitkomen. We rijden door een soort mini Las Vegas met casino’s en veel glitter en licht. Overal is bedrijvigheid, een langgerekt stuk met winkels en veel mensen op straat. We kijken onze ogen uit. Het is wel verleidelijk ook even ergens te gaan winkelen, maar gelukkig is er vrijwel nergens plek voor de RV, dus we rijden mooi door. Nog druk bezig met heeee er zit ook een Starbucks…. Aaah daar was ons RV Park, oeps. Zo missen we dus onze afslag haha. Gelukkig draait Rob inmiddels zijn hand niet om voor een rondje over de (krappe) parkeerplaats bij een hotel en zijn we al snel alsnog op de plek van bestemming. Eline checkt in en al snel staan we weer achteruit ingeparkeerd en is de camper klaar voor gebruik.

Lizzy wil nog wel even mee naar voren, kijken of we een magneet kunnen scoren in het winkeltje bij de receptie en misschien spelen in de speeltuin. We staan even vreemd te kijken dat de winkel al gesloten is, maar het is inmiddels net 17 uur geweest en dat is sluitingstijd op de meeste campings in het naseizoen. Lizzy is ietwat sneu, maar geniet nog wel van de speeltuin. Een fijne afsluiting van deze reismiddag, nog even buiten zijn, spelen, eekhoorntjes kijken en mega dennenappels zoeken.