zondag 24 mei: Indy500!!!

Deze dag gaat zeker in onze geschiedenisboeken, de Indy500 van dichtbij meemaken doen we waarschijnlijk maar 1 keer in ons leven. In het hotel hebben we een gratis ontbijt vanaf 6:30, wij zijn er rond 7:00 en dan blijkt dat het ontbijt bestaat uit heet water, koffie en voorverpakte muffins en repen…. Het is een grab ’n go ontbijt 🙂 Ach hebben we dat ook meegemaakt. We besluiten om aan ons originele plan vast te houden en met de shuttlebus van het vliegveld naar de racetrack te gaan. Rond 8 uur gaan we met de auto naar het vliegveld, daar staat alles netjes aangegeven. Je betaalt gelijk de kosten voor de garage en koopt binnen de kaartjes voor de shuttle. Er staat een kleine rij voor de bussen, maar bij de tweede bus die komt, kunnen wij al mee. De rit duurt ongeveer 20-30 minuten en dan zijn we er echt: Indianapolis Motor Speedway!!! De bus levert ons bij de hoofdingang af en daar worden we aan het eind van de middag ook weer opgepikt.

Onze plaatsen bevinden zich in de H-tribune en dat is nog een paar honderd meter langs de baan lopen. De tribunes zijn echt immens. Niet te bevatten, we snappen daardoor wel al snel dat er zo’n 400.000 toeschouwers kunnen zijn. Dat is bijna de hele provincie Groningen die op dit kleine stukje aarde bij elkaar komen om te genieten van de sfeer en een autorace…. Doordat we nog ruim de tijd hebben gaan we nog wat op souvenirjacht. We willen toch wel een paar souvenirs scoren hiervan. Eline heeft al snel een shirt gevonden en Rob een mooie pin. Zo rond 10:30 uur zoeken we onze tribune op. We hebben plaatsen aan de rand van de rij gekozen, maar later op de dag blijken de plekken naast ons vrij te blijven dus hebben we vier plekken voor onszelf. Het is warm en we zitten heerlijk in het zonnetje, een lekker windje zorgt af en toe voor verkoeling. Het voorprogramma begint vrijwel direct, met een marching band van de Purdue University, veel soldaten die geëerd worden, het zingen van America the Beautiful, ererondjes van oude auto’s, winnaars en soldaten. De auto’s waar het om gaat zijn inmiddels op transporters naar de grid gereden. Rond 11:50 uur is het dan tijd om de rijders te gaan voorstellen. Op het grote beeldscherm zien we dat de rijders per rij in de pits op een podium worden voorgesteld.

En na het volkslied, de fly past van de air force is het dan eindelijk tijd voor de legendarische woorden van de oudste nog levende Hulman: ‘Ladies (ja er doen ook 2 vrouwen mee) and Gentlemen start your engines!’ En dan gaan de rijders weg voor vier paraderondjes achter de verschillende pace-cars. Vlak voor de start gaat de eerste auto echter al kapot en worden de eerste vier rondjes onder geel gereden achter de safety car. En dan mogen ze echt los. En wat een geweld is dat zeg. Met 220 mijl / 360 km per uur komen ze aan ons voorbij. Wij zitten net na de vierde bocht bij het opkomen van het laatste rechte eind naar start finish. Het is een waar spektakel. Waarbij zowel het racen als ook even van de tribune af en wat souvenirs kijken, eten en drinken scoren net zo belangrijk is. Op het middenterrein is een groot feest aan de gang waar wereldberoemde DJ’s als Kaskade en Steve Aoki het publiek vermaken. Dat is echt een festival waarbij je alles wat je in een pickuptruck past mee kan nemen zo ongeveer 🙂 Daar verblijft ongeveer een derde van het publiek gedurende de dag. Als we staan te wachten op de bus terug hebben we een leuk gesprek met een jong stel voor ons. De jongen komt al jaren naar de Indy500 en verteld dat hij heeft meegemaakt dat ze in de Snake Pit zelfs complete steigers opbouwen waar ze een bankstel bovenop zetten om zo het hele circuit te kunnen overzien. Na afloop werd zo’n bank vervolgens midden op het terrein verbrand.

Wij houden ons verder bezig met de race en zien een geweldig gevecht tussen Will Power, Scott Dixon, Helio Castroneves (die al 3x gewonnen heeft), Tony Kanaan (1x winnaar en heel veel fans), Kimball en Juan Pablo Montoya (1x winnaar). Een paar keer ligt de race stil vanwege kleine crashes en helaas voor zijn fans valt ook Kanaan uit in ronde 153. In ronde 176 gebeurd voor onze ogen een grote crash met Saveedra en Colleti onder andere. Met 340 km/u raken die twee elkaar en nog twee auto’s zijn erbij betrokken, je hoort ze ook echt hard in de muur knallen. Gelukkig stappen ze bijna ongedeerd suit, Saveedra heeft alleen een kleine blessure aan haar been. Dat betekent wel dat er nu een sprintrace van nog 16 ronden is na de herstart. En in die laatste 16 ronden wordt er nog 6 x van leider gewisseld en ook op de derde plaats wordt van stuivertje gewisseld. Uiteindelijk is het Juan Pablo Montoya die wint voor Dixon en Kimball. Hij pakt na 15 jaar zijn 2e Indy500 winst! En dat nadat hij in ronde 15 nog op de 30e plek lag. Wat een held! En wat een race en belevenis is die Indy500.

We wachten nog even op de paraderonde die Juan Pablo krijgt in een open auto en gaan dan op zoek naar de bussen. Gelukkig vinden we de opstapplaats makkelijk terug, e.e.a. is goed aangegeven; we sluiten netjes achteraan in de rij en na ongeveer een half uur kunnen we met de bus mee naar het vliegveld en pakken we de auto terug. We gaan nog even tanken (35 liter voor 23 euro ach dat kan nog :-). Halen nog wat te eten bij Steak ’n Shake en gaan dan zeer voldaan terug naar de hotelkamer.