Woensdag is onze reisdag. In de mail hebben we de boarding passes al gekregen. Rob heeft bij United aangegeven dat hij Aziatisch Vegetarisch is. Eline vindt dat maar zo zo en laat het bij het standaardeten aan boord.

We hebben een kofferweegschaal mee, alleen die past niet direct om de handgreep van onze koffers dus het wegen gaat lastig. Het inpakken is geen probleem. Er is nog ruimte bij de koffers dus dat moet goed gaan. De laatste dagen gaat het gokken erg goed, wat betekent dat we de kamer bijna volledig in cash kunnen betalen. Het meenemen naar huis is ook maar zonde. Dus bij het uitchecken houden we nog wat cashgeld over voor op het vliegveld en hoeven we voor de kamer maar $84 met de creditcard te betalen. Eline geniet nog even van het grootste aquarium van Amerika achter de incheckbalie en we gaan met de volle koffers naar de shuttlebus die ons naar McCarran Airport brengt. Toch altijd weer een beetje triest moment, maar we weten zeker dat we over een jaar daar weer zijn en wellicht nog eerder.

Bij het inchecken wegen we toch onze koffers eerst maar even…. Oeps we mogen 50lbs mee en de koffer van Rob is 46 en die van Eline 57 en bij de incheckbalie zijn ze nogal streng. Dame voor ons moet ook van alles overpakken. Wij nemen het zeker voor het onzekere en gaan naar achter en gaan de koffers reorganiseren. Nog meer in de handbagage koffers (laptop zat er al in) en na nog een paar keer wegen, wagen we de gok. Echter blijkt de koffer van Rob dan 50 en die van Eline 51 te zijn, of we uit die van Eline dan nog een spijkerbroek willen halen. Zo streng hebben we ze nog nooit meegemaakt. En dan is het aansluiten in de lange erg lange rij voor de douane. Uiteindelijk komen we in een groepje dat de TSA Pre mag proberen. Hier hoef je niet je schoenen uit en ook de laptop hoeft niet uit de handbagage. Dat scheelt toch behoorlijk. Maar door het wachten is er geen tijd meer om naar terminal 1 te gaan waar Rob nog even naar een shirt van UNLV had willen kijken, dat staat dan op de internetbestellijst, dan wel op de bucketlist voor volgend jaar.

De vlucht naar Houston zit helemal mudvol, maar gaat supersnel voorbij. Voor we het weten zitten we weer op Bush International Airport. Daar gaat Rob nog even op zoek naar zijn favoriete tijdschrift met een voorbeschouwing op het komende Collegebasketbalseizoen (ach ieder zijn hobby). En dan is het boarden voor de vlucht naar Amsterdam. Deze vlucht is halfvol, wat betekent dat we uiteindelijk onze driezits voor ons beiden hebben. Dat is erg relaxed. En wanneer het eten komt krijgt Rob als eerste zijn eten, want dat wordt speciaal gebracht. Het is namelijk een Indiaans, vegetarische maaltijd:) Eline is helemaal verbaasd en het smaakt echt heerlijk. Het is het beste eten dat ik tot nog toe op een vlucht heb gehad. En helemaal geinig dat je naam erop staat en dat je het nog echt warm krijgt. Aan het eind van de vlucht bij de ochtendsnack herhaalt zich dit, ook dan is er een speciale maaltijd. Dit is een erg goede gok geweest om bij de persoonskenmerken aan te geven dat je vegetarisch bent. De vlucht verloopt erg voorspoedig, alleen het slapen wil niet echt lukken. En op Schiphol gaat alles ook voorspoedig en lopen we zo weer richting de bus naar P3. We kijken elkaar aan en hebben beiden hetzelfde gevoel. Erg blij dat we de kans weer hebben gehad en genomen om naar Las Vegas te gaan. Wat is het toch een plek die goed bij ons past en waar we graag weer naar terug gaan. Volgend jaar in ieder geval om de (halve) marathon te lopen en wie weet wanneer nog meer. Maar het is ook heerlijk om nu weer thuis te zijn en rond te lopen in de mooie nieuwe kleren die we daar gekocht hebben. En ook heerlijk om de familie en mr T. weer in de buurt te hebben. Vegas is ons Home away from Home….

Till next time…..